حوادثی که بعد از انتخابات 88 پیش آمد فتنه ای پیچیده بود که طی چندین ماه گوشه هایی از جامعه ما را متشنج کرده بود. از روز شروع این فتنه تاکیدات بسیاری بر غلط بودان راه فتنه گران شده بود اما بطن جامعه هنوز این تنش ها را در حد یک دعوای سیاسی می دید. البته از 25 خرداد 88  تا عاشورای 88 هر بار مقدار زیادی از جمعیت حامیان فتنه کاسته می شد اما هیچگاه مردم به مقابله جدی با این فتنه نپرداختند. به چه دلیل؟ به همان علت تقلیل به یک دعوای سیاسی. هر چند رهبر بزرگوار انقلاب از روز اول حادثه را شناختند و تذکرات لازم را دادند اما چه کنیم که ایرانی ها دقیقه نودی اند و تا احساس خطر نکنند اقدام نمی کنند. از همین رو بسیاری، اقدامات ساختارشکن فتنه را می دیدند اما هنوز احساس خطر نمی کردند و حوادث را تنها یک دعوای سیاسی که طرفین پیاده نظامشان را به مقابله باهم می فرستند، می دیدند. اما " الحمد الله الذی جعل الاعدا من الحمقا". حماقت دشمن فرار رسید. این هدیه ای الهی بود از جانب مولایمان حسین (ع) که ماهیت فتنه با رسیدن عاشورا بر همگان رو شد. مردمی که حوادث فتنه را در حد دعوای سیاسی می دیدند متوجه شدند حادثه فراتر از یک دعواست. اصل دین را هدف گرفته. در واقع اگر دشمنان نظام احمق نبودند می فهمیدند هر چه را دستمایه اغراض سیاسی خود قرار دهند نباید عاشورا، عزادارن حسینی و دین مردم را به بازی می گرفتند. غیرت دینی مردم ایران طومار فتنه 88 را در هم پیچید. 

پ ن: امسال به مناسبت سالگرد حماسه 9 دی صدا و سیما هم فعال شده و هر کدام از شبکه های 1، 2 و 3 سیما فیلمی تلویزیونی را پخش نمودند. 2 فیلم را به طور کامل و یکی را ناقص مشاهده نمودم. مضمون هر سه فیلم یکی بود. فتنه باعث اختلافات درون یک خانواده شده و با رسیدن به عاشورا ماهیت خود را روشن نموده و باعث پیوند دوباره خانواده شده و در نهایت همه با هم به راهپیمایی 9 دی می روند.

مضمون بدی نیست اما چرا هر سه فیلم. مگر فتنه کمبود موضوع دارد که هرسه فیلم یک مضمون را دنبال میکند. فتنه پر است از موضوعات بکر و تازه. نکته جالب این است که همه فیلم ها اختلافات را در حد اختلاف سلیقه سیاسی پایین می آورند. در حالی که فتنه مصاف حق و باطل بود. البته بازهم جای شکر دارد. چرا که سال های قبل چیزی بیشتر از چند مستند تکراری نمی دیدیم.